Onze kat komt uit Wallonië.

Onze kat komt uit Wallonië en tot gisteren vroeg ik me nog geen moment af of hij mijn Nederlandse gewauwel überhaupt verstaat. Is hij zijn moedertaal vergeten sinds hij bij zijn moederkat werd weggeplukt, samen met de smaak van moedermelk en de geur van de doos waarin hij werd geboren en zijn eerste wankele stappen zette? Of denkt hij nog steeds in het Frans dat ik moet zwijgen?

Mist onze kat Wallonië?

Ligt hij daarom graag op de geruite deken die misschien niet Waals in se, maar toch Waalser is dan de andere deken in de zetel?

Onze kat komt uit Wallonië. Binnenkort is hij misschien een buitenlandse raskat. De Waalse korthaar. Heeft de neiging tot overgewicht en nietsdoenerij.

Moet ik Bart De Wever heten of één van die een op drie zijn die hem een toffe peer vinden, een gezellig man met zoveel kinnen, dan zou ik dat stereotiep vinden.

Maar ik ken onze andere kat, die in Vlaanderen werd geboren en minstens evenveel kinnen heeft als de verduidelijker zelf.

Soms denk ik, als ik rond mij kijk in de trein: het zijn allemaal dikke katten op een deken in de zetel. Of ze willen dat. Daarom bellen ze vast naar huis dat ze eraan komen en klagen ze tegen hun collega's en doen ze er alles aan om de treinrit te vergeten, tot breien toe. Ze willen naar huis op hun deken gaan spinnen.

Het is niet waar, maar soms denk ik het wel. En ik vraag me nooit af welke taal de mensen spreken voor ik hen tot zulke dwazen heb veroordeeld in mijn hoofd.