De freelance maaltijd bestaat erin dat je na je werk geen zin hebt om nog te koken of boodschappen te doen en daarbij te denken of je wel vijf porties fruit en groenten binnen hebt - wortel, appel, ananas en verder kom ik meestal niet. Je kan frietjes gaan halen of een hamburger in de greenway - de illusie van gezond blijft leven zolang je een kleintje neemt en er cola-light bij drinkt.

Vandaag had ik zin in het ritueel van de kartonnen doos en de pizza die erin zit. Eigenlijk was dat van in Polen geleden, toen we soms een jongen-met-pizza aan de deur lieten komen en die dan een fooi gaven, als waren we rijk, wat eigenlijk ook zo was.

Eer ik de natte doos op de tafel had gekletst en zelf mijn natte haren handdoekdroog gekregen had en een pyajamabroek gevonden, was de pizza lekker klef geworden, de eerste helft heb ik opgegeten twijfelend of hij koud was of nog een beetje lauw, en de rest heb ik in de microgolf gestoken tot hij elastisch was geworden.

Soms vind ik mijn beroep geweldig.