Droge handen hier in Krakau! Van het afwassen vermoedelijk, en de gigantische hoeveelheden chloor die ze hier in hun water doen.

Om dat te verhelpen heft Jessie nivea gekocht. Zo'n simpel blauw potteke. Het staat hier al een tijdje , op ons wasmachine (van tijd tot tijd valt het eraf, tijdens het zwieren, dat gaat nogal bonkebonkebonk), maar ik kom er nu pas toe er een aan te ruiken.

En hopla, wat de geur van niveacrème doet met een mens.

Terug naar zomers van vroeger. Zitten in de zetel en in de schuif van de salontafel het potteke niveacrème nemen. Iets in de dikke laag smeer op het deksel schrijven. Geen mens die dat ooit merkt, denk ik. Ik doe het nog steeds. In de badkamer zoveel niveacrème nemen dat je handen erin verzuipen.

De geur doet me ook denken aan zonnecrème en het domein van Kessel-Lo en het koele leer van de zetels op een warme zomerdag, en wachten op thuis en daarna gaan slapen.

En vroeger, toen ik echt nog heel klein was, een dikke kwak opeten met mijn zus. Lekker, die niveacrème.

Zoveel nostalgie, en zeggen dat ik nog 21 moet worden. Al maar goed dat we er niet droevig van worden.

Ik walg van de gedachte aan niveacrème eten.