29/03: Found in translation
Ze maken het me niet allemaal gemakkelijk anders. Net nog in de bib:
-Dag, ik heb twee boeken gereserveerd
-Kaart?
-(ik geef mijn kaart en volg de man naar het andere eind van de balie)
-Handtekening.
-Alsjeblieft, ...
-Een maand.
Nu, sommige mensen zijn dan weer heel vriendelijk als een buitenlandse ineens Pools begint te raaskallen. Net nog een lang gesprek gevoerd met de man van de retro-winkel om de hoek. En als dan de zon nog schijnt!
28/03: Geschiedenis
De geschiedenis van dit land valt in geen enkel opzicht te vergelijken met de geschiedenis van België. Door die rijke geschiedenis is er hier een soort historisch patriottisme ontstaan, dwepen met mislukte opstanden en veldslagen van eeuwen geleden.
Een dieptepunt was wereldoorlog twee, en de periode vlak erna. Er wordt nu nog, in Polen zelf, traditioneel gesproken over heldhaftig verzet, terwijl het buitenland het veelal heeft over Polen die Joden hebben aangegeven in ruil voor een kilo suiker. Een algemeen aangenomen feit is dat de Polen in Auschwitz vaak nog erger waren dan de Duitsers zelf. En vlak na Wereldoorlog II werden in een dorpje met de naam Jedwabne honderden overgebleven Joden vermoord door hun buren. In Polen komt sinds de jaren negentig een pijnlijk proces van omgaan met die minder heldhaftige beelden op gang. Ook het Joods erfgoed wordt, vooral na het verschijnen van Schindler's List, langzaamaan heropgewaardeerd.
Er zijn echter ook andere verhalen. Toen de Joden in ghetto's werden verzameld, hadden sommigen al door waar het naartoe ging. Vele Joodse vrouwen gaven hun kinderen aan Poolse buren, die ze opvoedden tot brave katholieken en na de oorlog, toen de ouders wegbleven, als hun eigen kinderen zijn blijven verzorgen.
Religie was taboe tijdens het communisme, en Jood zijn lag gevoelig, en daarom komen veel van die oorlogswezen nu pas te weten dat ze Joden zijn geweest, en niet Taddek Kozynski heetten maar Izak Goldstein.
Zo is er het voorbeeld van een oude katholieke priester die aan het sterfbed van zijn moeder zijn roots te weten kwam. Hij werd, via een tv-programma, herenigd met zijn orthodoxe oom, en heel Israël en Polen was er getuige van hoe ze zomaar wat naast elkaar zaten, een priester en een man met pijpekrullen. Lang geleden familie.
26/03: Fallus impudicus
De lente toont zich mooi in de tuin van de Sheraton, da's dus het duurste gras dat ik ooit kapotgetrapt heb.
Een mooie roze Trabant gespot, maar hij was al weg toen ik met camera in aanslag klaarstond was de schoonheid al verdwenen. Misschien komt hij nog wel terug.
22/03: Het verzuim van de dood
Vandaag heb ik voor het eerst de man gezien die die overlijdensberichten ophangt. Een lange, magere man met een bleek gezicht. Hij liep heel snel, met een aftanse leren boekentas en een nietjesmachine in zijn handen. Bij het prikbord gekomen, pakte hij twee vellen A4 papier, niette die in het midden van het bord en snelde als de weerga weer weg.
Net of met elk nietje die arme Adam nog een keer stierf, zo respectloos deed-ie het. Het scheelde niet veel of hij had een zeis bij.
20/03: Herladyrinth
En ze hadden niet eens herlaadkaarten.
16/03: Efficacité
Dat dat geen zak uitmaakt, breng dat maar eens aan hun verstand.
15/03: Mijneed
Ons huiswerk: aandachtig een tiental argumenten tegen euthanasie lezen. En de eed van Hypocrathes staat helemaal vanboven, van statement en indoctrinatie gesproken.
14/03: Leeg begrip
13/03: Aculturalisatie
En de mevrouw vroeg bij het inschrijven (bureaucratie!):
-familienaam?
Waarop ik:
-Svillèn
En dan ben ik nu een appel aan het eten, om het gezond te houden. We hebben er lekkere gevonden. Waarschijnlijk geïmporteerd uit België.
En dan hebben we ook soep (soep!) in huis, versgemaakt van een halve prei, een wortel en een blik tescomaten. Niet te geloven hoe gezond wij bezig zijn, want op die pizza ligt ook tomaat en bovendien peterselie!